شعر محلی مازندرانی
قادیکلاء...
(( محلی مازندرانی.)) (( برگردان فارسی))
شه بهاره چلچلا ره بنازم پرنده بهاری رو بنازم
ونه قدا..ونه بالا ره بنازم قد و بالاشو بنازم
ونه صدا بیه بهاره خونش صداش صدای بهاره
ونه دئون خدا خدا ره بنازم. خدا خدا کردنشو بنازم
سروش انه وه سبزه کنار کنار سبزه به حرف میاد
قدرتی اون جانِ خدا ره بنازم قدرت خداوندی رو بنازم
بهار هسآ اسپه سِر سِره بهار جنگل سفید پوشه
ونه سیو رختا قوا ره بنازم لباس سیاه پرنده رو بنازم
ونه دل خروش چشمه دلش چشمه خروشانه
گلی خشکِ حسکا ره بنازم گلوی خشکیدشو بنازم
شمسٌه ایارنه شادی آ خنده برای شما شادی و خنده میاره
ونه دل دردِ بی دوا ره بنازم درد بی درمون توی سینه شو بنازم
چلچلا منم ته واری پرنده ...منم مثل توام
شه آسمون با خدا ره بنازم خدا و آسمونم و بنازم
مه نوار بهیه محلی خونش زمزمه ی من محلیه
شه کتولی و شه نجما ره بنازم کتولی و نجمای خودمو بنازم
مره گنه شاعره نا که شاعر شاعر زن هستم مرد نیستم
شه شعر بیدست و بیپا ره بنازم اشعار دست و پا شکسته ام رو بنازم
من آ وه فهممبی زبون هم ره منو شعرام زبون همو میفهمیم
شه زبونِ بی هم صدا ره بنازم زبون بی هم صدای خودمو بنازم
مه خونش بهیا شماء سماء من میخونم شما رقص محلی میکنید
شه مله سرِ سر صدا ره بنازم صدایی که پیچیده تو محله رو بنازم
آفتاب در نزوء محله روشنه سپیده آفتاب نزده محله روشنه
ونه اسم گتِ قادیکلا ره بنازم اسمش قادیکلای بزرگ رو بنازم
باغ رفته گونه امه آسٌونه قبرستان ما اسمش (آستانه سر) هست
ونه کنار سید صیف لله ره بنازم کنارش قبر سید صیف لله رو بنازم
ونه نفار سر سبزه قواء گنبد سبز داره
ونه کنار( آمی آ عمه) بی وفا ره بنازم کناش قبر عمو و عمه رو بنازم
ونه مردم همه خونسردا ساده مردمش خونگرم و ساده ان
ای وشونه سره بلا ره بنازم درد و رنجی که کشیدن رو بنازم
چنده عزیز هسه مردم محله محله همه عزیزه
منم شه غریبه قادیکلاء ره بنازم . منم قربون قادیکلای غریب خودم برم.
